Κίνημα «δεν πληρώνω» μια φάση κλείνει , συνεχίζουμε

Κίνημα «δεν πληρώνω» μια φάση κλείνει , συνεχίζουμε

Η αποδοχή του  κόσμου στο κίνημα «δεν πληρώνω» εκφράζει την αγανάκτηση για το παραλογισμό, τη διαφθορά και την απληστία του καπιταλισμού. Είναι ανάγκη, είναι το δεν αντέχω την αδικία. Δεν αντέχω τις αυξήσεις στα διόδια, στα εισιτήρια των ΜΜΜ και των Νοσοκομείων, στο ηλεκτρικό, στο φυσικό αέριο, στο ΦΠΑ, στα Δημοτικά Τέλη, δεν αντέχω τις ακάλυπτες επιταγές, τις δόσεις των δανείων στις τράπεζες και όλα αυτά να συνυπάρχουν στη θλιβερή τοιχογραφία των περικοπών και της ανεργίας της Ελλάδας του 2011. Και όλα αυτά για να ξεχρεώσουμε ένα χρέος που δεν δημιούργησαν οι εργαζόμενοι, ένα χρέος που δεν ξεχρεώνεται. Η ανάγκη είναι αυτή που σπρώχνει τη κοινωνία στο δεν πληρώνω.

100.000 άνθρωποι  παρακολούθησαν το ντοκιμαντέρ του Άρη Χατζηστεφάνου “χρεοκρατία” και την άλλη μέρα συζητούσαν με τη λογική του δεν πληρώνω το χρέος. Σε ποσοστό 58% οι Ισλανδοί με το δημοψήφισμά τους είπαν δεν πληρώνω το χρέος των 4 δις ευρώ στους Ολλανδούς και Άγγλους δανειστές τους.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης χαρακτηρίζουν το κίνημα πιο ύπουλο από τις απεργιακές κινητοποιήσεις και τις μολότωφ. Δεν είναι τυχαίο που η κυβέρνηση απαντάει με νόμους που προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τη κοινωνία. Τέλος είναι εντυπωσιακή η προσπάθεια της να απαξιώσει ηθικά το κίνημα στα μάτια της κοινωνίας (τζαμπατζήδες) και να μειώσει την αποδοχή που έχει στο κοινωνικό σώμα. Για να γίνει όμως η αποδοχή συμμετοχή θα πρέπει τα μέλη του κινήματος να βγουν στις λαικές γειτονιές, στις πολυκατοικίες, να χτυπήσουν κουδούνια, να μιλήσουν με τους ενοίκους των 60 τ.μ. να στηθούν στις ουρές των ανέργων του ΟΑΕΔ, στις ουρές των συνταξιούχων στο ΙΚΑ και τα ταμεία μεταδίδοντας λίγη από τη δική τους μαχητικότητα. Η μισή αλήθεια και τα ολόκληρα ψέματα της κυβερνητικής προπαγάνδας δημιουργούν στο κόσμο την αισιοδοξία της ανάκαμψης του 2012 αγανακτούν αλλά ελπίζουν. Επικοινωνία, ενημέρωση και δράση στις γειτονιές των επιτροπών δεν πληρώνω για να γίνει η αποδοχή συμμετοχή.

Ξεκινώντας το δεν  πληρώνω με επιτυχία από τα διόδια μετά την αύξηση  του40% στα εισιτήρια επεκτάθηκε και στα ΜΜΜ. Δεν είναι δυνατόν να μην αντιδράσουμε όταν ένας νέος με τον βασικό μισθό χρειάζεται το 10% για τις συγκοινωνίες, όταν ο άνεργος είναι αναγκασμένος να πληρώνει εισιτήριο.

Συνεχίζουμε τις  Παναθηναϊκές κοινές και συλλογικές δράσεις για τα εισιτήρια σε όλους  τους σταθμούς του Μετρό των λεωφορείων και των Τραμ. Τοποθετώντας αυτοκόλλητο  στα μηχανήματα,  σκοπός μας είναι να βοηθήσουμε αυτούς που δεν θέλουν να πληρώσουν όχι να εξαναγκάσουμε τους λιγοστούς που θέλουν φανατικά να πληρώσουν ,να μη πληρώσουν.

Η εμπειρία του κινήματος  « δεν πληρώνω» αναδεικνύει την  ανάγκη να ξαναμάθει η αριστερά τη δράση μέσα στο μαζικό λαϊκό κίνημα και να ξεπεράσει το επίπεδο των μεμονωμένων ακτιβισμών που εξαντλούνται στον μικρόκοσμό της. Επίσης  το λαϊκό κίνημα δεν είναι ο χώρος για τους διαγκωνισμούς των πολιτικών εκφράσεων της αριστεράς.

Κ. Δ., Ν. Σμύρνη   -   Ε.Α., Ν. Κόσμος